Zanim przystąpimy w rozdziałach następnych do charakterystyki poszczególnych okresów życia, rozwoju i regresu człowieka dorosłego, spróbujmy wysnuć pewne konsekwencje z założenia, iż droga życiowa człowieka jest całością. Jakie są najogólniejsze właściwości tej całości? Co z nich wynika dla poszczególnych jej części? Czy nie byłoby wskazane zapoznać się z tymi właściwościami już teraz, poprzedzając szczegółowy wykład próbą ogarnięcia złożonej całości? Tok ludzkiego życia zawsze był przedmiotem powszechnego zainteresowania, wchodzi* tu bowiem w grę wiedza „gorąca”, która dotyczy każdego. Wszyscy mają przynajmniej potoczne rozeznanie w tej dziedzinie, a nauka szkolna i prywatne lektury wzbogacają je m.in. o znajomość biografii wielu znanych postaci. Religie i systemy filozoficzne interpretują przebieg i linie przewodnie ludzkiego życia w świetle głównych problemów on- tologii, etyki, historiozofii i sztuki życia. Biologia, medycyna, i inne nauki rejestrują wybrane fakty z życia wielu jednostek i wysnuwają z nich ważne uogólnienia. Ostatnio próbuje to czynić także psychologia.
