Określenie „droga życiowa” jest metaforą: oznacza ona biografię jednostki w rozumieniu procesualnym, jako ciąg rzeczywistej aktywności od urodzenia do śmierci. Werbalny opis tego ciągu w postaci historii życia nosi miano biografii w znaczeniu opisowym. Niżej będziemy używać określeń „droga życiowa” i „biografia” w znaczeniu procesualnym jako synonimów.
Najbardziej lapidarnym modelem drogi życiowej jest oś czasu, na której poszczególne punkty oznaczają kolejne zdarzenia i zachowania, uporządkowane w kolejności ich następstwa (rys. 8).
Przebieg drogi życiowej, podobnie jak i osobowość, ma pewne cechy wspólne wszystkim ludziom, cechy wspólne określonym grupom (wyróżnianym tak lub inaczej) oraz cecihy unikalne, właściwe tylko danemu indywiduum (Kunyan 1984). Naukowców interesują cechy wspólne, artyści lubią je ukazywać poprzez losy indywidualne, sam podmiot rozwoju zaś odkrywa w sobie splot właściwości wszystkich wymienionych rodzajów. Wspólne wszystkim ludziom są przede wszystkim dwa zdarzenia, zaznaczone na rys. 8 na krańcach osi czasu. Różna jest natomiast indywidualna długość życia (rys. 9). W miarą rozwoju cywilizacji rośnie ona w wyniku spadku umieralności w dzieciństwie i wieku dojrzałym dzięki postępom medycyny i higieny oraz poprawie żywienia (rys. 10).
