Przedstawione wyżej zadania rozwojowe dzielą się wyraźnie na dwie grupy: pierwsza dotyczy współżycia w rodzinie, druga— zwykle służebna wobec poprzedniej — zdobywania środków do życia ma takim lub innym poziomie. Tradycja nakazuje mężczyźnie koncentrować się na tej właśnie klasie zadań. Nadrzędnym zadaniem młodego mężczyzny jest uformowanie takich więzi osobistych z otoczeniem, z innymi ludźmi i instytucjami, które pomogą nadać jego życiu pożądaną jakość i pełnię, osiąganą dzięki czerpaniu osobistych korzyści za pośrednictwem korzyści dostarczanych innym. To zapuszczanie korzeni w świe- cie dorosłych jest ułatwione, gdy ktoś dziedziczy zawód lub nawet miejsce pracy po ojcu albo ma wymagania tak ograniczone, że poddaje się biernie swemu losowi, nawet gdy ten nie jest dlań zbyt łaskawy. Ukształtowane dzięki rodzinie aspiracje i warunki startu do samodzielnego życia wpływają na skalę zadań, jakie ma przed sobą mężczyzna budujący odpowiadającą mu strukturę życia. Realizacji tych zadań służy zdaniem Leyinsona poznawanie świata dorosłych, utożsamienie się z osobą dorosłą, rozwój zainteresowań i systemu wartości ludzi dorosłych, podjęcie ważnych decyzji dotyczących pracy, małżeństwa, rodziny. Wszystko to wymaga licznych działań i prób, których znaczenie najłatwiej jest zilustrować na przykładzie formowania się kariery zawodowej. Znalezienie sobie najwłaściwszej pracy i specjalizacji nie jest — jak by się mogło wydawać —■ kwestią jednej fundamcntalnej decyzji. Często wymaga ono prób podejmowanych w różnych miejscach w celu zarówno praktycznego poznania warunków i możliwości zewnętrznych, jak i dokładniejszego samookreśle- nia się młodego człowieka. Przekonują o tym wyniki badań E.H. Scheina (1977).