Sytuacja opisana przez Hancock nie jest, rzecz jasna, jedynym źródłem istotnego dla wielu młodych kobiet zadania rozwojowego, jakie stanowi rewizja nierealistycznych wymagań wobec mężczyzny, zaszczepianych m.in. przez romantyczną wizję miłości, którą M. Plzak (1974) uważa za przyczynę wielu małżeńskich niepowodzeń. Oto przykład takiej rozwianej przez życie wizji, wyrażający doświadczenia młodej mężatki, mającej za sobą studia polonistyczne i nastawionej od początku na karierę dwutorową. „Wiele przykrości i błędów zawdzięczam swemu wychowaniu, które wpoiło mi fałszywy, egzaltowany, romantyczny obraz życia miłości. Zawarcie małżeństwa z miłości wydawało mi się wkroczeniem w zupełnie nowy, radosny i twórczy okres życia. Drogo zapłaciłam za tę literacką wizję. Ona to przyczyniła się do tego, że wyszłam za mąż na samym początku studiów. I oto kochający mąż okazał się zwykłym, wcale nie romantycznym człowiekiem, choć jest z zawodu artystą. Nie porzucił dla mnie swych zwykłych zajęć i przyzwyczajeń. Miłość do mnie w niczym go nie przeobraziła, jego własne sprawy nadal były ważniejsze ode mnie i dziecka, które wkrótce skomplikowało moje studia. Nie byłam świadoma szarości i ciężaru codziennego życia małżeńskiego. I nawet nie podejrzewałam, że tak bardzo będę się nie zgadzać z mężem na temat sposobu wychowywania dziecka”’ (Pietrasiński 1979, s. 89—90).
