Druga osobliwość formalna biografii człowieka polega na tym, że jest ona rozwijającą się akcją, pełną wyborów dokonywanych w sytuacji niepewności. Wybory te narzucane są przez otoczenie lub dokonywane z poczuciem stanowienia o sobie, lćcz w obu wypadkach często towarzyszy im niepewność co do spodziewanych wyników lub ubocznych ich konsekwencji. Ta niepewność, połączona z jedyną wiedzą niezawodną, jaką jest perspektywa śmierci, nadaje drodze życiowej człowieka wymiar dramatyczny. Tym bardziej, że jego najwyższą wartością osobistą jest nie co innego jak właśnie życie, będące trwaniem w nieustannej aktywności. Biografia jest procesem osobotwórczym, a ważne decyzje jednostki, zmieniające jej sytuację życiową i strukturę działania, można uznać za bardziej zazwyczaj doniosłe dla jej rozwoju niż tradycyjnie rozumiane samowychowanie. Biografia jest nie tylko rozwijającą się akcją, lecz także stale obecną w człowieku strukturą regulacyjną, złożoną z zapisu przeszłości, działania w teraźniejszości oraz antycypacji przyszłości. Szczególnym przejawem regulacyjnej funkcji biografii jako struktury mogącej scalać nawet odległe działania jest poszukiwanie przez ludzi sensu życia, realizacji powołania, zainteresowanie nieśmiertelnością, religią, metafizyką.
