Najstarszy sposób konstruowania całościowego obrazu drogi życiowej człowieka polega na wyróżnianiu kolejno następujących po sobie faz składających się na pełny cykl życia. Podziały takie tworzono już w dawnych Chinach i w starożytnej Grecji. Szekspir ożywił je opisując siedem symbolicznych postaci wkraczających kolejno na scenę życia, od dziecka po zdziecinniałego starca (monolog Jakuba w Jak wam się podoba). Współcześni psychologowie operują wieloma zbliżonymi do siebie podziałami, przewidującymi do 8—10 okresów. Na ich podobieństwa i różni” ce wskazuje rys. 13, przedstawiający podziały zaproponowane podział B i i rena, psychologa przez J. Birrena (1964) i D. Bromleya (1969). Jak widać z porównania, podział Birrena zorientowany jest bardziej na dzieciństwc niż na wiek dojrzały, co odpowiada tradycyjnej psychologii rozwojowej. Bromley natomiast, będący gerontologiem, zrywa z tą asymetrią na rzecz większego zróżnicowania końcowej części życia. Pod- okresy wyróżnione przezeń u progu starości wyraźnie nawiązują do kryterium społecznego, jakim jest granica wieku produkcyjnego.
