Po trzydziestu sesjach „treningowych” wszystkie osoby uzyskały zbliżone do siebie, bardzo wysokie wyniki: od 33 do 40 rzeczowników zapamiętanych bez zmiany kolejności (wynik najniższy — 33 miała osoba z grupy seniorów). Była to jednak próba wvkonvwana w tempie ustalonym przez każdą osobę dowolnie. W następnych zadaniach narzucano coraz krótszy czas ekspozvcii poszczególnych rzeczowników: 20, 15, 10, 4 i wreszcie 2 sekundy na jedno słowo. Najlepsza z młodych osób dopiero przy rytmie dwusekundowym nie zdołała zapamiętać pełnej listy. Wyniki grup A i C natomiast .pogarszały się znacznie wcześniej i szybciej. Tak więc coraz trudnieisze warunki wykonania ujawniają ważno różnice i granice możliwości. Wyniki seniorów pogarszały się w równvm stopniu co grupy C. a więc osób młodych z inteligencia poniżej średniej (jak pamiętamy — starcy byli w testach inteligencji ..nadprzecietni”). Tylko jeden senior, najlepszy, potrafił zapamiętać 30—40 rzeczowników prezentowanych w tempie 4 sekundy na iedno słowo. Opisane badania, bardzo pracochłonne, znajduia się doniero w stadium początkowym. Ich wyniki wskazuja wszakże niedwuznacznie, że nie tylko młodzi dorośli, ale i przynajmniej niektórzy starcy mają pokaźne, może nawet wręcz rewelacyjne możliwości poprawy uzyskiwanych wyników w dziedzinie uznawanej potocznie za pietę achillesowa ich wieku. Przedstawiony eksperyment wskazuje przy tym nie na byle jaka nonrawe. lecz na zbliżenie się do poziomu ..eksperta”, ..mistrza” w dziedzinie mnemotechniki. W badaniach wymienionych autorów nad poprawa zapamiętywania liczb (także z użyciem pomocnych metod mnemotechnicznych) ne^na fifl-letnia kobieta nauczyła się zapamiętywać szere? złożony ze 120 cvír i eksponowany w temme 8 sekund na cyfrę.
