Nastawienie badawcze w rozumieniu Lievegoeda wyraża się w potrzebie poznawania, jak różne układy funkcjonują, jakie zachodzą między nimi relacje. Nastawienie refleksyjne wyraża się w potrzebie porządkowania wiedzy i idei w systemy, teorie. Dla przedstawiciela orientacji organizacyjnej świat jest obiektem porządkowania, ujarzmiania, kierowania. Przedstawicielom tej orientacji grozi — zdaniem Lievegoeda — brak zrozumienia dla wartości innych niż praktyczne. Dążą oni do władzy nad przedmiotami i ludźmi. Nastawienie opiekuńcze (pominięte przez Scheina z racji wybrania do badań takiej a nie innej grupy profesjonalnej) wyraża się — jak to określił Lievegoed — w pomaganiu wszystkiemu, co żyje. Stanowi ono podstawę działalności wychowawczej, wnosi do życia społecznego korzystny klimat. Manifestacją orientacji innowacyjnej jest natomiast poszukiwanie i wdrażanie ulepszeń. Nastawienie to może się wyrażać w leczeniu, nauczaniu, działalności politycznej. Modalnośe twórcza i nietwórcza w ramach nastawienia innowacyjnego może się wydać paradoksem, lecz tylko wówczas, gdy nie uwzględniamy różnicy między innowacjami oryginalnymi (twórczymi) i naśladowczymi. Jedni nowatorzy sami wymyślają nowe rozwiązania (np. wynalazcy), inni torują im drogę do praktyki, są pionierami przeobrażeń, do których dają impuls wynalazcy. Wreszcie przez orientację utrwalającą Lievegoed rozumie niezbędne do życia reprodukowanie, utrwalanie i podtrzymywanie tego, co już istnieje. Wchodzi tu w grą nie tylko wytwarzanie ■niezbędnych przedmiotów, lecz także działanie, np. w roli bibliotekarza, księgowego, obiektywnego dziennikarza itp.
