Człowiek o takim kompleksie właściwości szuka kariery kierowniczej i dobrze się czuje mogąc działać w roli szefa, organizatora. Przy czym pociąga go „kierowanie operacyjne”, praca w produkcji, „w ruchu”, z ludźmi, nie zaś stanie na czele komórki funkcjonalnej, „sztabowej”, która wymaga głównie pracy i kompetencji o charakterze technicznym. W grupie tej znalazło się 8 osób.
Ukierunkowanie techniczno-funkcjonalne. Wyraża się ono w zainteresowaniu techniczną, fachową stroną wykonanej pracy, z pominięciem jej aspektów kierowniczych. Człowiek o takim ukierunkowaniu unika stanowisk kierowniczych, a jeśli już zostanie powołany na szefa — nadal pociąga go w pracy jej strona profesjonalna, nie zaś organizacyjna. W grupie znalazło się najwięcej, bo aż 19 badanych. Ukierunkowanie na bezpieczeństwo. Pracownik powodujący się przede wszystkim potrzebą bezpieczeństwa i stabilizacji zwykle trzyma się przez całe życie jednej organizacji. Nie opuszcza jej dla sprawdzenia swych możliwości i szans gdzie indziej. W ten sposób za poczucie bezpieczeństwa płaci rezygnacją z nowych doświadczeń i możliwości. Nie robi też wielkiej kariery kierowniczej w macierzystym przedsiębiorstwie, kierowanie bowiem wymaga gotowości do podejmowania ryzyka. Oczywiście sam fakt długiej pracy w jednym miejscu jeszcze nie przesądza o przynależności do opisanego typu: decyduje tu istnienie nastawienia na unikanie niepewności związanej z własną przyszłością zawodową, szukanie przede wszystkim stabilizacji. Dlatego jeśli nawet osoba ukierunkowana na szukanie bezpieczeństwa zmienia niekiedy zakład pracy, to dokłada starań, by nowa praca była jak najbardziej podobna do poprzedniej.
Dominację nastawienia na bezpieczeństwo autor stwierdził tylko u 4 badanych, była to grupa najmniej liczna pośród pięciu wyróżnionych.
